ભારતના આટલા ગામડાઓ ચાલે છે વેશ્યાવૃત્તિનો ધંધો,અને ગુજરાતના આ ગામ માં ચાલે છે આ ધંધો..
વેશ્યાવૃત્તિ એ એક એવો ધંધો છે જે પ્રાચીન સમયથી ચાલતો આવ્યો છે. ઈતિહાસના પાનાઓમાં આવી અનેક વાર્તાઓ જોવા મળશે જેમાં રાજાઓના દરબારમાં વેશ્યાઓ કેટલી હશે તેનો અંદાજ લગાવવો પણ મુશ્કેલ છે.
પરંતુ હવે બદલાતા સમય સાથે આ વ્યવસાયે નવું સ્વરૂપ લીધું છે. આજે પણ ભારતમાં આ ધંધો પોસ્ટ પાછળ ચાલે છે.
આજે અમે તમને ભારતના એવા કાળા સત્ય વિશે જણાવીશું જ્યાં વેશ્યાવૃત્તિ એક પરંપરાગત વ્યવસાય બની ગયો છે. દેશના આ મુખ્ય સ્થળોએ ઘરની આજીવિકા વેશ્યાવૃત્તિ પર આધારિત છે.
યુપીના નટપુરવા ગામમાં દેહવ્યાપાર.સદીઓથી અહીંના લોકોનો આ મુખ્ય વ્યવસાય રહ્યો છે. અહીં રહેતા નાટ જ્ઞાતિના લોકો 400 વર્ષથી વધુ સમયથી આ વ્યવસાય સાથે જોડાયેલા છે.
અહીં આ જાતિના લોકોની કુલ વસ્તી 5000 છે. આ ગામમાં રહેતા બાળકો તેમની માતા સાથે રહે છે અને તેમના પિતા વિશે ભાગ્યે જ જાણતા હોય છે
કર્ણાટકનો દેવદાસી પ્રદેશ.કર્ણાટકના દેવદાસીમાં છોકરીઓની વર્જિનિટીની હરાજી થાય છે. આ પછી છોકરીઓ પોતાનું આખું જીવન વેશ્યા તરીકે વિતાવે છે અને પોતાના પરિવાર માટે પૈસા કમાય છે.
દેવદાસીઓ હિંદુ દેવી યેલમ્માની પૂજા કરે છે, જેનો અર્થ થાય છે ભગવાનના સેવક. અહીંની પરંપરા અનુસાર, છોકરીઓના લગ્ન દેવી સાથે કરવામાં આવે છે. આ પછી તેણે પોતાનું આખું જીવન ધર્મને સમર્પિત કર્યું.
ગુજરાતનું વાડિયા ગામ.ગુજરાતના બનાસકાંઠા જિલ્લાનું વાડિયા ગામ બદનામ ગામ તરીકે ઓળખાય છે. અહીં મહિલાઓ અને છોકરીઓને તેમના પરિવાર દ્વારા વેશ્યાવૃત્તિ કરાવવામાં આવે છે.
સૌથી મોટી વાત એ છે કે અહીંના લોકો વેશ્યાવૃત્તિને એક પરંપરા તરીકે જુએ છે. વડિયા ગામમાં સરણીયા સમાજની મોટી વસ્તી છે. આ સમુદાયના લોકો વણજારની શ્રેણીમાં આવે છે.
ગુજરાતમાં આઝાદી પહેલા આ સમુદાયના લોકોનો મુખ્ય વ્યવસાય ઘરની નાની-મોટી વસ્તુઓ બનાવવાનો હતો. આ ગામમાં અસ્તિત્વથી જ બે પ્રકારની સ્ત્રીઓ જોવા મળે છે. જેઓને તેમના જ પરિવાર દ્વારા વેશ્યાવૃત્તિમાં ધકેલવામાં આવી રહ્યા છે.
બીજી કે મોટી ઉંમરની સ્ત્રીઓ છે જેઓ અનેક રોગોથી પીડિત છે. જ્યારે તે સે-ક્સ વર્કરનું જીવન જીવી રહી હતી ત્યારે તે આ બીમારીઓનો ભોગ બની હતી. ગુજરાતના કોઠો તરીકે ઓળખાતી સરકારે છેલ્લા 60 વર્ષથી વિકાસના નામે કંઈ કર્યું નથી.
