નોકરાણી નો પાછળનો ભાગ એટલો ભરાવદાર હતો કે માલિક રોજ ઉંધી પાડી ઘપઘપાવતો,એક દિવસ..
ઈંગ્લેન્ડ પહોંચ્યા પછી અને પ્રવેશ પ્રક્રિયા પૂર્ણ કર્યા પછી, મારી પાસે મારા દાદીના આદેશને પૂર્ણ કરવાનો સમય નહોતો, પરંતુ જે દિવસે મારા કાશ્મીરી સહાધ્યાયીઓ ઈંગ્લેન્ડમાં સ્થાયી થયેલા કાશ્મીરીઓની સંપૂર્ણ સૂચિ બહાર લાવ્યા તે દિવસે હું ખૂબ જ ખુશ હતો.
મેં મારી આંખો સમક્ષ 80 વર્ષની તોફાની દાદી શફીકાનો ચહેરો જોયો. મારા દાદાની એકમાત્ર બહેન શફીકાના લગ્ન ભારતની આઝાદીના એક મહિના પહેલા જ થયા હતા.
તેના પતિની વાસ્તવિક બહેન મારી વાસ્તવિક દાદી હતી. લગ્ન બાદ 2 મહિના સુધી સાથે રહ્યા બાદ તેમના પતિ મેડિકલના અભ્યાસ માટે લાહોર ગયા હતા. શફીકા તેના બે ભાઈ-ભાભી અને સાસુ સાથે શ્રીનગરમાં રહેવા લાગી.
લાહોર પહોંચ્યા પછી બંને વચ્ચે લાંબા સમય સુધી પત્રવ્યવહાર ચાલતો રહ્યો. પ્રેમ અને વફાદારીની શાહીમાં ડૂબેલા પત્રો, કેવા ઘરેણાં હતા. 17 વર્ષની શફીકાનો પ્રેમ ચરમસીમાએ હતો. આ દરમિયાન તેની નજર દરવાજા પર જ ટકેલી રહી.
દર વખતે જ્યારે તે દરવાજો ખોલતી ત્યારે તેને તેના પતિનો પડછાયો દેખાતો. મોહબ્બત લગામ લેવા જતી હતી ત્યારે તેનું આખું શરીર કંપી ઊઠતું.ભાગલા પછી ભારત-પાકિસ્તાન વચ્ચે પત્રો સાથે લોકોની અવરજવર બંધ થઈ ગઈ.
શફિકા પથ્થર જેવી થઈ ગઈ. આખા 6 વર્ષમાં એક રાત હત્યાની રાત જેવી અને એક દિવસ છૂટાછેડાની ભઠ્ઠી જેવો પસાર થયો. ડૉક્ટરનો અવાજ તેના કાનમાં ગુંજ્યો, તેની નિદ્રાધીન આંખોમાં તેનો પોતાનો ચહેરો દેખાતો હતો.
રાતે પથારી અને દાઢીની ગડીઓ તેની સાથે ભૂતકાળની દરેક ક્ષણો ફરી જીવતી. જ્યારે હું એમબીએ કરવા માટે ઈંગ્લેન્ડથી શ્રીનગરની ફ્લાઈટ પકડીને ઘરેથી નીકળી રહ્યો હતો, ત્યારે મારા મિત્રોની તેમજ મને છોડનારાઓની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા. મારી માતાના અવસાન પછી, મારા પિતાજીએ મને ઉછેર્યો.
2 મામા અને 1 પુફીની જવાબદારી સાથે દાદાના આખા ઘરનો ભાર પણ પૂફીદાદીના નાજુક ખભા પર આવી ગયો.કરુણાનો સાગર છલકાઈ રહ્યો હતો, તેની મોટી કાંટાવાળી આંખો સ્પષ્ટપણે આપણા ઉજ્જવળ ભવિષ્યની અસંખ્ય ચિંતાઓ દર્શાવે છે. તેનાથી અલગ થવાનો વિચાર મને અંદર ખેંચી રહ્યો હતો.કારનો દરવાજો બંધ થતાં.
દાદીમાએ મારા કપાળ પર ચુંબન કર્યું અને તેના હાથ મુઠ્ઠીમાં બાંધ્યા, આ રહ્યું તમારા દાદાનું સરનામું. ત્યાં જઈને શોધવાની કોશિશ કરો અને જો મળી જાય તો એટલું જ કહેજો, જીતેજી, ફાતેહા પઢ્યા પછી એકવાર તમારી માતાની કબર પર આવો.
પફેદાદીના ભીના અવાજે મને કંપારી છૂટી. પફદાદી અને પફદાદાએ પેસિફિક એટલાન્ટિક અને હિંદ મહાસાગરને પાર કર્યાને 63 વર્ષ વીતી ગયા છે, પરંતુ દાદીમા હજુ પણ તેમના પતિની કાશ્મીર પરત ફરવાની રાહ જોઈ રહ્યા છે.
અચાનક એક દિવસ રેડિયો પર સમાચાર આવ્યા કે ભારત અને પાકિસ્તાન વચ્ચે ક્રિકેટ મેચ રમાઈ રહી છે. જે લોકો આ મેચ જોવા જઈ રહ્યા છે તેમના માટે વિઝા મળવાના સમાચાર આશાનો સંદેશ લઈને આવ્યા છે.
રેલવે મંત્રીની ખાસ ભલામણ બાદ શફીકાના બે ભાઈઓ અને તેમની બહેનને પાકિસ્તાનના 10 દિવસના વિઝા મળ્યા છે.યુવાન બહેનની સળગતી ઈચ્છાઓ પૂરી કરવા અને સળગતા જખમોને મટાડવાની આનાથી સારી તક ભાગ્યે જ હોઈ શકે.
પાકિસ્તાનમાં ડૉક્ટર ત્રણ મહેમાનોને મળે છે અને કાશ્મીર આવવામાં અસમર્થતા બદલ માફી માંગે છે અને પ્રતિકૂળ પરિસ્થિતિ માટે બંને દેશોની સરકારોને જવાબદાર ઠેરવે છે. તેના પ્રેમાળ વર્તને ત્રણેયના હૃદયમાં જમા થયેલી કડવાશને શેવાળની જેમ ધોઈ નાખી. શફીકા માટે એ 9 રાત હનીમૂન કરતાં પણ વધુ સુંદર અને મહત્વની હતી.
તે ડૉક્ટરને ખૂબ પ્રેમ કરતી હતી.બીજી તરફ, તેમના બંને ભાઈઓને મંત્રાલય અને મિત્રો દ્વારા ખાતરી આપવામાં આવી હતી કે જો ડૉક્ટર ઇચ્છે તો પાકિસ્તાન સરકાર તેમની પત્ની શફીકાને પાકિસ્તાનમાં રહેવાની મંજૂરી આપી શકે છે.
પરંતુ જ્યારે ડૉક્ટરને પૂછવામાં આવ્યું ત્યારે તેણે તેના સસરાની સલાહ લેવા મલેશિયા જવાની વાત કરી, જેમણે તે સમયે મલેશિયામાં પોતાને એક મોટા ઉદ્યોગપતિ તરીકે સ્થાપિત કરી દીધા હતા. તે પણ આશ્વાસન આપતું હતું કે પાછા ફરતી વખતે તે શફીકાને કાશ્મીરમાં માતા-પિતા અને ભાઈઓને મળ્યો.
મલેશિયાથી બાદમાં પાકિસ્તાન પરત લાવવામાં આવશે. જ્યારે બંને ભાઈઓએ ડોક્ટરની વાત ન સાંભળી ત્યારે તેણે શફીકાને કહ્યું, બહેન, આયુષ્ય ઘણું લાંબુ છે, નહીં તો તને ડૉક્ટરની રાહ જોવાના નિર્ણય પર પસ્તાવો થશે.
